سَلَامٌ عَلَى آلِ یس ...

از مسمع بن عبد الملک کردین بصرى نقل کرده که وى گفت:
امام صادق صلوات الله علیه به من فرمودند:
اى مسمع تو از اهل عراق هستى، آیا به زیارت قبر حسین صلوات الله علیه مى روى؟
عرض کردم: خیر، من نزد اهل بصره مردى مشهور هستم و نزد ما کسانى هستند که خواسته این خلیفه را طالب بوده و دشمنان ما از گروه ناصبى ها و غیر ایشان بسیار بوده و من در امان نیستم از اینکه حال من را نزد پسر سلیمان گزارش کنند.

عن أبی عبد الله علیه السلام قال: خرج الحسین بن علی علیهما السلام على أصحابه فقال أیها الناس إن الله جل ذکره ما خلق العباد إلا لیعرفوه فإذا عرفوه عبدوه فإذا عبدوه استغنوا بعبادته عن عبادة من سواه، فقال له رجل یا ابن رسول الله بأبی أنت و أمی فما معرفة الله قال معرفة أهل کل زمان إمامهم الذی یجب علیهم طاعته».

امام صادق صلوات الله علیه در باره قول خداى عز وجل «ستایش خدائى را که ما را به این (نعمت) راهنمائى کرد و اگر خدا ما را راهنمائى نمی کرد، ما راه نمی یافتیم- 43 سوره اعراف»

از امام صادق صلوات الله علیه  روایت کرده که یکى از یاران آن حضرت بر او وارد شد و عرض کرد: فدایت گردم، به خدا قسم من شما و هر کس دوستدار شماست دوست مى دارم اى سرورم چقدر شیعه شما زیاد است.
 حضرت فرمود: بگو آنان چه مقدارند؟
عرض کرد: بسیار زیاد.

اللَّهُمَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ شَجَرَةِ النُّبُوَّةِ وَمَوْضِعِ الرِّسَالَةِ وَمُخْتَلَفِ الْمَلَائِکَةِ وَمَعْدِنِ الْعِلْمِ وَأَهْلِ بَیْتِ الْوَحْیِ

از سلیمان بن خالد، وى مى گوید:
از امام صادق صلوات الله علیه شنیدم که مى فرمودند:
تعجّب است از گروهى که مى پندارند شیعه هستند ولى گفته مى شود روزگار بر ایشان مى گذرد و احدى از ایشان به زیارت قبر حسین صلوات الله علیه نمى روند، چه از روى جفا بوده و چه تنبلى و سستى کرده و چه عاجز و ناتوان باشند و چه کسلى و بى حالى منشأ آن باشند، به خدا سوگند اگر مى دانستند در زیارت آن حضرت چیست هرگز تنبلى و کسلى را به خود راه نمى دادند.

عده‌ای نامه نوشتند به امام صادق (صلوات الله علیه) و گفتند که مفضّل با کبوتر بازها (وبعضی از آنها شراب می خورند) می‌چرخد.
سزاوار است شما نامه‌ای به مفضل بنویس تا خودش را جمع و جور کند و با آنها ننشیند.

امام صادق صلوات الله علیه فرمود: جابر بن عبد اللَّه به امام باقر صلوات الله علیه عرض کرد:
جانم به فداى شما اى فرزند رسول خدا! از شما مى خواهم تا درباره فضیلت جدّه ات فاطمه صلوات الله علیها حدیثى برایم نقل کنید که وقتی برای شیعیان بگویم از شنیدن آن خوشحال شوند.

فضل کاتب گوید: خدمت امام صادق صلوات الله علیه بودم که نامه ابو مسلم خراسانى براى ایشان آمد.
 حضرت به او فرمود: نامه تو جواب ندارد از نزد ما بیرون شو.
 ما شروع کردیم با یکدیگر آهسته سخن گفتن.

أَحِبُّوا الصِّبْیَانَ:
عَنْ الإمام الصادق صلوات الله علیه قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلوات الله علیه وآله:
مَنْ قَبَّلَ وَلَدَهُ کَتَبَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُ حَسَنَةً وَ مَنْ فَرَّحَهُ فَرَّحَهُ اللَّهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَ مَنْ عَلَّمَهُ القرآن دُعِیَ بِالْأَبَوَیْنِ فَیُکْسَیَانِ حُلَّتَیْنِ یُضِی ءُ مِنْ نُورِهِمَا وُجُوهُ أَهْلِ الْجَنَّةِ.
الکافی (ط - الإسلامیة)، ج6، ص: 49
امام صادق صلوات الله علیه فرمود:
رسول خدا صلوات الله علیه واله فرمودند: : هر که فرزند خود را ببوسد، خداوند عزّ و جلّ براى او یک ثواب مى نویسد و هر که فرزندش را شاد کند، خداوند در روز قیامت او را شاد مى سازد و هر که به او قرآن بیاموزد [در روز قیامت] پدر و مادرش فرا خوانده مى شوند و دو جامه بر آنان پوشانده مى شود که از درخشش آن صورت بهشتیان مى درخشد.