سَلَامٌ عَلَى آلِ یس ...

معاویة بن عمار گوید: از امام صادق صلوات الله علیه  خواهش کردم که دعائى براى روزى به من بیاموزد.
پس دعائى بمن آموخت که من بهتر از آن براى جلب روزى ندیدم، فرمود بگو:
«اللَّهُمَّ ارْزُقْنِی مِنْ فَضْلِکَ الْوَاسِعِ الْحَلَالِ الطَّیِّبِ رِزْقاً وَاسِعاً حَلَالًا طَیِّباً بَلَاغاً لِلدُّنْیَا وَالْآخِرَةِ صَبّاً صَبّاً هَنِیئاً مَرِیئاً مِنْ غَیْرِ کَدٍّ وَلَا مَنٍّ مِنْ أَحَدِ خَلْقِکَ إِلَّا سَعَةً مِنْ فَضْلِکَ الْوَاسِعِ فَإِنَّکَ قُلْتَ  وَسْئَلُوا اللَّهَ مِنْ فَضْلِهِ  فَمِنْ فَضْلِکَ أَسْأَلُ وَمِنْ عَطِیَّتِکَ أَسْأَلُ وَمِنْ یَدِکَ الْمَلْأَى أَسْأَلُ»

محمد بن منصور از پدرش نقل می کند که گفته: تعدادی بودیم که در محضر مبارک امام صادق علیه السلام در باب ظهور و قیام حضرت حجت علیه السلام با هم سخن میگفتیم. حضرت رو به ما کرده و فرمودند: در چه موردی بحث می کنید؟ هرگز، هرگز به خدا قسم آنچه را که شما چشم هایتان را به سوی آن کشیده اید واقع نخواهد شد، تا اینکه غربال  شوید. به خدا قسم آنچه را که به آن چشم دوخته اید نخواهد شد ،

امام صادق صلوات الله علیه از پدرانش از رسول خدا صلوات اللَّه علیهم اجمعین روایت کند که فرمود:
 پس از من دوازده امامند که اوّل آنها علىّ بن أبى طالب و آخر ایشان قائم (صلوات اللَّه علیهم) است آنان جانشینان و اوصیاء و اولیاى من و حجّت هاى الهى بر امّتم پس از من مى باشند کسى که به ایشان اقرار نماید مؤمن است و کسى که منکر ایشان باشد کافر است.

از مسمع بن عبد الملک کردین بصرى نقل کرده که وى گفت:
امام صادق صلوات الله علیه به من فرمودند:
اى مسمع تو از اهل عراق هستى، آیا به زیارت قبر حسین صلوات الله علیه مى روى؟
عرض کردم: خیر، من نزد اهل بصره مردى مشهور هستم و نزد ما کسانى هستند که خواسته این خلیفه را طالب بوده و دشمنان ما از گروه ناصبى ها و غیر ایشان بسیار بوده و من در امان نیستم از اینکه حال من را نزد پسر سلیمان گزارش کنند.

عن أبی عبد الله علیه السلام قال: خرج الحسین بن علی علیهما السلام على أصحابه فقال أیها الناس إن الله جل ذکره ما خلق العباد إلا لیعرفوه فإذا عرفوه عبدوه فإذا عبدوه استغنوا بعبادته عن عبادة من سواه، فقال له رجل یا ابن رسول الله بأبی أنت و أمی فما معرفة الله قال معرفة أهل کل زمان إمامهم الذی یجب علیهم طاعته».

امام صادق صلوات الله علیه در باره قول خداى عز وجل «ستایش خدائى را که ما را به این (نعمت) راهنمائى کرد و اگر خدا ما را راهنمائى نمی کرد، ما راه نمی یافتیم- 43 سوره اعراف»

از امام صادق صلوات الله علیه  روایت کرده که یکى از یاران آن حضرت بر او وارد شد و عرض کرد: فدایت گردم، به خدا قسم من شما و هر کس دوستدار شماست دوست مى دارم اى سرورم چقدر شیعه شما زیاد است.
 حضرت فرمود: بگو آنان چه مقدارند؟
عرض کرد: بسیار زیاد.

اللَّهُمَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ شَجَرَةِ النُّبُوَّةِ وَمَوْضِعِ الرِّسَالَةِ وَمُخْتَلَفِ الْمَلَائِکَةِ وَمَعْدِنِ الْعِلْمِ وَأَهْلِ بَیْتِ الْوَحْیِ

از سلیمان بن خالد، وى مى گوید:
از امام صادق صلوات الله علیه شنیدم که مى فرمودند:
تعجّب است از گروهى که مى پندارند شیعه هستند ولى گفته مى شود روزگار بر ایشان مى گذرد و احدى از ایشان به زیارت قبر حسین صلوات الله علیه نمى روند، چه از روى جفا بوده و چه تنبلى و سستى کرده و چه عاجز و ناتوان باشند و چه کسلى و بى حالى منشأ آن باشند، به خدا سوگند اگر مى دانستند در زیارت آن حضرت چیست هرگز تنبلى و کسلى را به خود راه نمى دادند.

عده‌ای نامه نوشتند به امام صادق (صلوات الله علیه) و گفتند که مفضّل با کبوتر بازها (وبعضی از آنها شراب می خورند) می‌چرخد.
سزاوار است شما نامه‌ای به مفضل بنویس تا خودش را جمع و جور کند و با آنها ننشیند.